Ήταν ένας από τους ανθρώπους που επηρέασε τη λογοτεχνίας της εποχής του, ενώ μία ανάγνωσή του υπήρξε αφορμή για να ξεσπάσει μία φιλολογική διαμάχη…
Και, παρά το γεγονός ότι ξεκίνησε τη λογοτεχνική πορεία του γράφοντας ερωτικά γράμματα, έμεινε στην ιστορία ως ο αγαπημένος των παιδιών.
Τα οποία, το πιο πιθανό είναι να μην ξέρουν το όνομά του, αλλά σίγουρα γνωρίζουν και λατρεύουν τις δημιουργίες της φαντασίας του.
Άλλωστε, ίσως να μην ξέρετε τον Σαρλ Περώ, αλλά σίγουρα ξέρετε την Σταχτοπούτα.
Ή την Κοκκινοσκουφίτσα.
Τον παπουτσωμένο Γάτο.
Την Ωραία κοιμωμένη.
Τον Κοντορεβιθούλη.
Και ο κατάλογος συνεχίζεται, όπως και οι γενιές των παιδιών που μεγάλωσαν με τα έργα του…
Ο Σαρλ Περώ (Charles Perrault), γεννημένος στο Παρίσι στις 12 Ιανουαρίου του 1628, ήταν λαογράφος και συγγραφέας, μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας, από το 1671. Ανήκε σε μορφωμένη οικογένεια, ενώ ο αδερφός του, Κλωντ Περώ, ο οποίος υπήρξε αρχιτέκτονας του Λούβρου.
Το 1687 προκάλεσε αναστάτωση στους λογοτεχνικούς κύκλους, με το ποίημά του «Ο αιώνας του Μεγάλου Λουδοβίκου» (Le siècle de Louis le Grand, 1687). Η ανάγνωση του ποιήματος του, είχε σαν αποτέλεσμα το διχασμό της Γαλλικής Ακαδημίας και το ξέσπασμα της αποκαλούμενης «Διαμάχη των Παλαιών και των Νέων».
Στη διαμάχη αυτή, ο Περώ έλαβε μέρος με τους «Παραλληλισμούς των Παλαιών και των Νέων» (Paralleles des Anciens et des Modernes, 1688 – 1698, 4 τόμοι), υποστηρίζοντας την υπεροχή και τοποθετώντας σε υψηλότερη θέση τους συγχρόνους του συγγραφείς, όπως τον Μολιέρο, από τους αρχαίους κλασικούς Έλληνες και Ρωμαίους συγγραφείς.
Τελικά όμως, εκείνο για το οποίο έγινε γνωστός ήταν τα έργα του τα οποία και διήρκεσαν στους αιώνες. Τα παραμύθια του. Ουσιαστικά ο περώ εξέδωσε μία συλλογή παραμυθιών για παιδιά, τις «Ιστορίες της μαμάς μου της χήνας» (Contes de ma mere l’ oye, 1697).
Τα παραμύθια αυτά τα έγραψε για να διασκεδάσει τα παιδιά του.
Ίσως και ο ίδιος να μην φανταζόταν, όταν τα έγραφε, ότι θα έφερναν στη λογοτεχνία τη μόδα των «παραμυθιών» (contes de fees).
Και σίγουρα δεν μπορούσε να προβλέψει πως τόσα χρόνια μετά θα μεγάλωναν με τα δικά του παραμύθια τόσα παιδιά σε όλο τον κόσμο…
Μία απλή συλλογή παραμυθιών, που περιελάμβανε όμως διαμάντια για τα παιδιά…
Και αιώνες μετά, η Κοκκινοσκουφίτσα ακόμα πηγαίνει στη γιαγιά της από το δάσος, η Σταχτοπούτα χάνει το γοβάκι της και η Ωραία κοιμωμένη δεν… ξύπνησε.
Γιατί, αιώνες τώρα, το παραμύθι, κάθε στιγμή, σε κάποια γωνιά του πλανήτη, ξεκινάει από την αρχή…
