Ο Pac-man και η… πίτσα

Αποτελεί σημείο αναφορά μιας –και όχι μόνο- ολόκληρης γενιάς…

Όταν ήμασταν φοιτητές, φεύγαμε από το σπίτι μας (στο οποίο τότε δεν υπήρχε υπολογιστής) για να πάμε να το συναντήσουμε.

Μας πρόσφερε στιγμές αγωνίας και ανταγωνισμού…

Και, για κάποιους από εμάς, θα αποτελεί πάντα την πρώτη μας επαφή με τα ηλεκτρονικά παιχνίδια.

Και όλα αυτά για έναν γελοίο «τύπο», που το μόνο που ξέρει είναι να ανοιγοκλείνει το στόμα του.

Και τον λένε Pac-Man…

Και όμως, όλα ξεκίνησαν από μία… μισοφαγωμένη πίτσα…

Γιατί, ο γιαπωνέζος δημιουργός του συνέλαβε την ιδέα σ’ ένα πάρτι, όταν είδε μια πίτσα από την οποία έλειπε ένα κομμάτι…

Κάπως έτσι γεννήθηκε στο μυαλό του 24χρονου τότε, ιάπωνα προγραμματιστή Τόρου Ιβατάνι, που δούλευε για λογαριασμό της εταιρείας Namco η ιδέα του νέου αυτού παιχνιδιού.

Μια ιδέα που ούτε εκείνος δεν περίμενε πως θα εξελιχθεί σε ένα από τα πιο γνωστά ηλεκτρονικά παιχνίδια παγκοσμίως…

Το «Pac-man» κυκλοφόρησε στην Ιαπωνία στις 10 Οκτωβρίου του 1979 και κατάφερε να γίνει ένα από τα σύμβολα της δεκαετίας του ’80, αλλά και του ‘90.

Βέβαια, δεν ήταν όλα εύκολα από την αρχή, καθώς εκείνη την εποχή ήταν της μόδας τα παιγνίδια δράσης και το νέο αυτό παιχνίδι δεν έκανε ιδιαίτερη εντύπωση.

Μέχρι που άρχισε να γίνεται γνωστό στην Αμερική και από εκεί ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο, παίρνοντας μορφή επιδημίας.

Ο Pac-man έχει σχήμα κεφαλιού, που ανοιγοκλείνει, για να καταβροχθίσει τελείες και έπαθλα στην προσπάθειά του να ξεγλιστρήσει από τέσσερα φαντασματάκια, που τον καταδιώκουν μέσα σ’ ένα λαβύρινθο.

Το όνομα του προέρχεται από την ιαπωνική λέξη «πάκου- πάκου», που σημαίνει το στόμα που ανοιγοκλείνει.

Όσο για το… High Score όλων των εποχών στο Pac-Man, το κατέχει ο αμερικανός Μπίλι Μίτσελ, που το 1999 σημείωσε 3.333.360 πόντους και πέρασε και τις 225 πίστες του παιγνιδιού. Όλα αυτά μετά από έξι συνεχόμενες ώρες παιχνιδιού!

Σήμερα, όποτε θέλετε μπορείτε να παίξετε Pac-Man στον υπολογιστή σας…

Όμως, εκείνο που πάντα θα κάνει τον τύπο που ανοιγοκλείνει το στόμα να αποτελεί αντικείμενο της νοσταλγίας μας, θα είναι τα… ηλεκτρονικά.

Εκεί που τον πρωτοσυναντήσαμε, τον πρωτοαγαπήσαμε και «αφήσαμε» πολλές από τις ώρες της εφηβείας μας…