Ο πραγματικός δολοφόνος του «Ψυχώ»

Ή, αν προτιμάτε, «Ο Σχιζοφρενής δολοφόνος με το πριόνι»…

Μπορεί να πρόκειται για δύο ταινίες, αλλά ο άνθρωπος που τις ενέπνευσε ήταν το ίδιο πρόσωπο: Ο ψυχοπαθής δολοφόνος των ΗΠΑ Εντ Γκέιν, που έφυγε από τη ζωή, στις 26 Ιουλίου του 1984.

Ο Εντ γεννήθηκε το 1906, στο Ουισκόνσιν και ζούσε σε ένα απομονωμένο αγρόκτημα, υπό την αυστηρή καθοδήγηση της μητέρας του. Μια γυναίκα σκληρή που καταδυνάστευε τόσο εκείνον όσο και τον αδερφό του. Ο Εντ φοβόταν την μητέρα του και πέρασε πολύ σκληρή και δύσκολη παιδική ηλικία. Σαν παιδί, υποχρεωνόταν από εκείνη να διαβάζει βιβλικά εδάφια και τρομακτικές διηγήσεις για το πυρ το εξώτερο.

Όταν πέθανε ο πατέρας του και ο αδελφός του, η μητέρα του έγινε ακόμα πιο σκληρή απέναντι στον μικρό Εντ με τον οποίο είχε μία διεστραμμένη σχέση αγάπης και μίσους. Εκείνη τον ανέθρεψε να μισεί τις γυναίκες, λέγοντάς του πως είναι αμαρτωλές και αν είχε σχέσεις μαζί τους δεν θα μπορούσε να μπει στον Παράδεισο. Εκείνος την υπάκουσε και από πολύ μικρός ένιωθε μίσος για κάθε γυναίκα. Και πάνω από όλα για εκείνη που τον γέννησε…

Η μητέρα του πεθαίνει το 1945 και ο Εντ μένει μόνος του πλέον στην απομονωμένη φάρμα, όπου είχε ζήσει μία εφιαλτική παιδική ηλικία. Στην περιοχή του, όλοι τον θεωρούσαν τρελό, αλλά ακίνδυνο και ποτέ δεν είχε γεννηθεί καμία υποψία για το πρόσωπό του, παρά το γεγονός πως αρέσκονταν στο να λέει φρικιαστικές ιστορίες για άγριους φόνους και κανίβαλους…

Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί πως αυτές ήταν πραγματικές… Μέχρι που μία ντόπια, η Μπερνίς Γουόρντεν, εξαφανίζεται.

Οι έρευνες των αστυνομικών τους οδηγούν τελικά στο σπίτι του Εντ, όπου και θα έρχονταν αντιμέτωποι με την απόλυτη φρίκη. Ανθρώπινα μέλη και εντόσθια ήταν πεταμένα παντού… Κρανία και οστά είχαν μετατραπεί σε έπιπλα και κεφάλια κρέμονταν σαν… κάδρα στους τοίχους. Αποξηραμένα αιδοία, μύτες, χείλη, «διακοσμούσαν» το χώρο… Η φρίκη δεν σταματούσε πουθενά. Όλο το σπίτι έμοιαζε με σκηνικό ταινίας τρόμου, δημιούργημα του πιο αρρωστημένου μυαλού…

Το σπίτι της φρίκης

Όσο για τα ρούχα που βρήκαν στην ντουλάπα, ήταν φτιαγμένα από ανθρώπινο δέρμα. Ανάμεσά τους και ένα ολόκληρο «κουστούμι» με ασορτί προσωπείο, φτιαγμένο από το δέρμα της μητέρας του….

Μέσα σε όλη αυτή τη φρίκη βρήκαν και το αποκεφαλισμένο και ξεκοιλιασμένο πτώμα της Μπερνίς Γουόρντεν, η εξαφάνιση της οποίας τους είχε οδηγήσει στο σπίτι του τρόμου… . Συνολικά, βρέθηκαν τα υπολείμματα 12 με 15 διαφορετικών γυναικείων σωμάτων, αν και ήταν ασαφές πόσα ακριβώς ανήκαν σε θύματά του και πόσα ο Γκέιν ξέθαψε από το τοπικό νεκροταφείο.

Η ιστορία του Εντ έγινε πολύ γρήγορα η πρώτη είδηση σε όλη τη χώρα και όλο και πιο μακάβριες λεπτομέρειες έρχονταν κάθε μέρα να συμπληρώσουν το παζλ της φρίκης… Όσο για τον ίδιο τον Εντ, ο οποίος δεν φαίνεται πως θυμόταν τα εγκλήματα που είχε διαπράξει, έζησε έγκλειστος σε ψυχιατρική κλινική μέχρι το θάνατό του, στις 26 Ιουλίου 1984.

Η σύλληψη του κατά συρροή δολοφόνου

Όπως ήταν φυσικό, η φρικιαστική αυτή ιστορία αποτέλεσε έμπνευση για τον κινηματόγραφο και ο πρώτος που την έκανε ταινία ήταν ο μετρ του είδους Άλφρεντ Χίτσκοκ. Το αριστούργημά του «Ψυχώ» στηρίζεται ακριβώς πάνω στην ιστορία του Εντ, καθώς ο ήρωας της και κατά συρροή δολοφόνος ζει με την αυταρχική μητέρα του και σκοτώνει γυναίκες με φρικιαστικό τρόπο… Βέβαια, το 1960 που γυρίστηκε η ταινία, το κοινό δεν ήταν ακόμα έτοιμο για την φρίκη της πραγματικής ιστορίας του Εντ και για αυτό πολλές από τις φρικιαστικές λεπτομέρειες έχουν παραλειφτεί, όπως άλλωστε και στο βιβλίο του Ρόμπερτ Μπλοκ στο οποίο βασιζόταν…

Αντίθετα, πολύ πιο περιγραφική είναι η ταινία του 1974 «Ο σχιζοφρενής δολοφόνος με το πριόνι», αλλά και πολλές άλλες ταινίες τρόμου, κατώτερης ποιότητας, οι οποίες αποτυπώνουν τις φρικιαστικές πράξεις του Εντ.

Όμως όλα αυτά είναι απλά ταινίες…

Η πραγματική ιστορία του Εντ είναι αυτή που πάντα θα σοκάρει.

Ένα παιδί που οδηγήθηκε, από την αυταρχική μητέρα του, σε μία διεστραμμένη αντιμετώπιση των γυναικών.

Ένα παιδί που έγινε δολοφόνος από την μητέρα του και τελικά φόρεσε ως κοστούμι το δέρμα της.

Η πραγματική φρίκη που κάποιες φορές ξεπερνά και την κινηματογραφική αποτύπωσή της…