Το έλεγαν κάποτε για τους βασιλιάδες…
Τον Νοέμβριο του 1963 ειπώθηκε και για έναν πρόεδρο…
Γιατί, τα ξημερώματα της 23ης Νοεμβρίου 1963, στο ίδιο αεροπλάνο που μετέφερε τη σορό του Τζον Κένεντι στην Ουάσιγκτον, ορκιζόταν ο, μέχρι εκείνη τη στιγμή Αντιπρόεδρος, Λίντον Τζόνσον, ως ο νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ.
Γιατί η ζωή συνεχίζεται;
Γιατί ένας λαός δεν μπορεί να μείνει ακέφαλος;

Στο τελευταίο γεύμα, η Τζάκι κάθεται -χωρίς ακόμα να το ξέρει- ανάμεσα στον 35ο και στον 36ο Πρόεδρο των ΗΠΑ
Για πολλά «γιατί», η πιο μακάβρια ορκωμοσία Αμερικανού προέδρου έλαβε χώρα σε ένα αεροπλάνο, παρουσία ενός δικαστή, ονόματι Χαγκς.

Η Τζάκι κατεβαίνει από το αεροπλάνο, που πριν λίγο ορκίστηκε ο νέος Πρόεδρος. Φοράει ακόμα το αιματοβαμμένο ροζ φόρεμα…
«Ορκίζομαι να ασκήσω να καθήκοντα του Προέδρου των ΗΠΑ στο μέγιστο των δυνατοτήτων μου, να υπερασπιστώ, να προστατεύσω και να διατηρήσω το Σύνταγμα των ΗΠΑ»…
Των ΗΠΑ που είχαν έρθει μόλις αντιμέτωπες με μία από τις πλέον συνωμοσιολογικές δολοφονίες της ιστορίας… Εκείνη του Τζον Κένεντι, στις 22 Νοεμβρίου του 1963.
Και αυτή η δολοφονία έφερε τον Λίντον Τζόνσον στο ανώτατο αξίωμα…
Στις 2.46, ξημερώματα 23η Νοεμβρίου 1963, 106 λεπτά μετά την ανακοίνωση του θανάτου του Τζον Φιτζέραλντ Κένεντυ, ο Λίντον Τζόνσον, κάποτε αγρότης και δάσκαλος στην Johnson City, γίνεται ο 36ος Πρόεδρος των ΗΠΑ…
Πολλά χρόνια αργότερα, μόλις το 2011 ήρθε στο φως συνέντευξη της Τζάκι Κένεντι στην οποία αποκάλυπτε πως για εκείνη πίσω από τη δολοφονία του συζύγου της κρυβόταν ο Λιτλ Τζόνσον.
Ο άντρας στο πλευρό του οποίου εκείνη στεκόταν στην ορκωμοσία του, με το πτώμα του Κένεντι στο ίδιο αεροπλάνο…
Στα σενάρια συνωμοσίας που ακολούθησαν τη δολοφονία του Κένεντι, η ενοχή του Αντιπροέδρου του είναι από τα πιο πρόσφατα και τα πιο ισχυρά, καθώς αποκτούν διαστάσεις τραγικής ειρωνείας, αν τα συνδυάσει με εκείνη τη βιαστική και άχαρη ορκωμοσία…
Σε μια ιστορία που ίσως ποτέ δεν μάθουμε την αλήθεια, ο 360ς πρόεδρος των ΗΠΑ είναι ένα μυστήριο και σημαντικό πρόσωπο…
Ο Πρόεδρος & ο Αντιπρόεδρος, πριν αλλάξουν όλα στο Ντάλας…: Και σήμερα, 63 χρόνια, τελικά αποδεικνύεται, πως το μόνο που έχει σημασία είναι ένα: Μόλις ο Πρόεδρος πεθάνει, η επόμενη κραυγή πρέπει να είναι «Ζήτω ο Πρόεδρος»…