Οι «στιγμές» που δίνουν φως με την αφή…

Είναι οι πιο σημαντικές «στιγμές» για κάθε άνθρωπο που έχει χάσει την όρασή του, γιατί του επιτρέπουν να διαβάζει και να γράφει, δηλαδή να επικοινωνεί.

Και δεν πρόκειται παρά για απλές ανάγλυφες κουκίδες που εμπνεύστηκε περίπου 200 χρόνια πριν ένα παιδί που έχασε το φως του…

Λουδοβίκος Μπράιγ

O Λουδοβίκος Μπράιγ (Louis Braille) τυφλώθηκε από ένα ατύχημα σε μικρή ηλικία και ήρθε αντιμέτωπος με την σκληρή πραγματικότητα.

Το σύστημα ανάγνωσης που χρησιμοποιούσαν μέχρι τότε οι τυφλοί ήταν δύσχρηστο με χοντρούς χαρακτήρες. Επρόκειτο για ένα σύστημα που είχε δημιουργήσει το 1819 ένας  Γάλλος λοχαγός, αλλά ήταν πολύπλοκο και τα βιβλία που στηρίζονταν σε αυτό ήταν δύσχρηστα.

Αυτό υπήρξε η αιτία που οδήγησε τον Μπράιγ στην αναζήτηση ενός νέου συστήματος γραφής και μετά από πέντε χρόνια προσπαθειών τελικά τα κατάφερε.

Αποτέλεσμα των ερευνών του ήταν ένα αλφάβητο, που ουσιαστικά αντικαθιστούσε το γραμματικό, με ανάγλυφες στιγμές που -με διάφορους συνδυασμούς- αποδίδουν ένα κείμενο. Ο τυφλός μπορεί μ’ αυτό το σύστημα να διαβάζει ψηλαφώντας τις στιγμές με το δάχτυλο, δηλαδή έχουμε ανάγνωση με την αφή.

Το σύστημα Μπράιγ έχει έξι ανάγλυφες κουκκίδες σαν το κεφαλάκι μιας καρφίτσας. Είναι τοποθετημένες ανά τρεις και μ’ αυτές γίνονται 63 συνδυασμοί, που αντιστοιχούν στα γράμματα και τους αριθμούς. Η γραφή Μπράιγ διαβάζεται από αριστερά προς τα δεξιά και από πάνω προς τα κάτω, όπως ακριβώς και η γραφή που χρησιμοποιούν όσοι βλέπουν.

Με τον τρόπο αυτό ο Μπράιγ άνοιξε στους ανθρώπους που έχουν χάσει την όρασή τους έναν νέο κόσμο επικοινωνίας…

Στην χώρα μας ο κώδικας Μπράιγ καθιερώθηκε επίσημα το 1948.

Οι κουκκίδες του Μπράιγ αποτελούν ουσιαστικά βήματα ανεξαρτητοποίησης και ελευθερίας για τους ανθρώπους που δεν έχουν την ικανότητα να δουν, καθώς, μέσα από την ανάγνωση και τη γραφή, τους δίνει τη δυνατότητα να ταξιδέψουν με τη φαντασία σε όλα όσα τα μάτια δεν μπορούν να ακολουθήσουν.

Και αυτά τα ταξίδια είναι ανεκτίμητα…