Άραγε, σε χίλια χρόνια από τώρα, ενδέχεται να θεωρείται φυσιολογικός ο κάτωθι διάλογος;
-Είμαι ερωτευμένος μαζί σου…
-Πόσο;
-Εκατόν πενήντα εννέα!
Γιατί όχι; Σάμπως βρισκόμαστε έτη φωτός μακριά από αυτό; Για να δούμε παρέα:
Σήμερα, κοστολογείται η ανθρώπινη αξιοπρέπεια;
Βεβαίως. Στα πεντακόσια τόσα ευρώ αν δύνασαι να τραβήξεις κουπί ή στα τριακόσια τόσα αν είσαι απόμαχος. Και αυτό, όπως γνωρίζετε, είναι το κοστολόγιο όπως κρίνεται από το κράτος. Από συμπολίτες μας – εργοδότες, η ανθρώπινη αξιοπρέπεια μπορεί να κοστολογείται στα διακόσια, τα εκατόν πενήντα ή και τα εκατό ευρώ μηνιαίως. Κατά τα ειωθότα μαύρα… κι άραχνα.
Αριθμοποιείται η ίδια η ζωή;
Πόσοι άνθρωποι έφυγαν από τη Συρία για να σώσουν τη ζωή τους και τις ζωές των παιδιών τους; Πώς αντιμετωπίζονται αυτοί οι άνθρωποι απ’ τα «πολιτισμένα» κράτη της Δύσης; Ως αριθμοί. Μερικά εκατομμύρια θα συγκεντρωθούν κάπου μέχρι νεωτέρας, κάμποσες χιλιάδες θα πνιγούν, κάποιοι θα δουλέψουν στην τάδε χώρα, διότι ανήκουν στην υπ’ αριθμόν ένα κατηγορία, κάποιοι στη δείνα, καθώς ανήκουν σε άλλη και πάει λέγοντας. Νούμερα και καρτέλες, σαν να μιλάμε για προϊόντα πάνω σε ράφια.
Μετράται ο πόνος, η θλίψη και η οργή με ποσοστά;
Φυσικά. Με εκλογικά ποσοστά: «Στο μικρό πέντε τοις εκατό, το οποίο απέσπασε, αποτυπώνεται η αγανάκτηση του κόσμου ως προς τις πολιτικές επιλογές του…», αναφέρουν οι σοφοί αναλυτές. Αριθμολαγνεία, καμία επαφή με την πραγματικότητα, καμία αντίληψη των αδιεξόδων, στα οποία έχει οδηγηθεί ο απλός λαός.
Πολλάκις δε, ακόμα και η αγάπη έχει αριθμό…
Τραπεζικού λογαριασμού. Πολλά ψηφία, όσα κάποτε ήσαν τα κοινά όνειρα δυο ανθρώπων. Βλέπετε, τα αισθήματα χρειάζονται και στέγη, ένα κρεβάτι, ένα τραπέζι και πάνω στο τραπέζι ψωμί. Κι όλα αυτά, σχηματίζουν πάλι έναν αριθμό. Τον πιάνεις, έχει καλώς, δεν τον πιάνεις, άσ’ το καλύτερα. Άσε που και τσίμα τσίμα να τον έπιανες… Κακό πράγμα η μιζέρια. Διαβρώνει τα πάντα, αργά, αλλά σταθερά.
Έτσι είναι. Πιάνεις το νούμερο, κινείσαι γρήγορα, δεν το πιάνεις κινείσαι αργά, με τα πόδια. Βλέπεις τον κόσμο ή τίποτα, ζεις ή απλώς επιβιώνεις, αν είσαι τυχερός. Αλλά δεν βαριέσαι; Άλλωστε ο κόσμος έχει αποδεχθεί την πορεία του. Αφού ορίσαμε τα κουρελόχαρτα ρυθμιστές των ζωών μας… Μέχρις εκεί φθάναμε τελικά.
