Είναι σίγουρα μία από τις πιο διάσημες κλοπές στην ιστορία της Τέχνης.
Και φυσικά μία από τις πιο… επιπόλαιες.
Γιατί, το να κλέψεις την Μόνα Λίζα, μπορεί το 1911 να μην ήταν και πολύ δύσκολο, αλλά το να την πουλήσεις ήταν μάλλον αδύνατο. Ήταν σίγουρο ότι θα σε έπιαναν.
Και ο Βιντσέντσο Περούτζια το έμαθε αυτό, αλλά αργά.
Όταν τον έπιασαν.
Από το 1911 έως το 1913 ο κόσμος της Τέχνης πίστευε ότι είχε χάσει για πάντα ένα από τα αριστουργήματά της. Και όμως αυτό βρισκόταν σε ένα διαμέρισμα.
Όλα ξεκίνησαν στις 21 Αυγούστου του 1911, όταν ο Βιντσέντσο αποφάσισε να πάρει τον πίνακα από τον Λούβρο. Την επόμενη μέρα, ο ζωγράφος Λουί Μπερού πήγε στο Salon Carré όπου εκτίθονταν η Μόνα Λίζα επί πέντε χρόνια και αντί για τον πίνακα, είδε τέσσερις σιδερένιους πάσσαλους.
Η Μόνα Λίσα δεν ήταν στη θέση της…
Αμέσως κινητοποιήθηκαν οι υπεύθυνοι του Μουσείου και άρχισαν οι έρευνες. Λίγες ώρες μετά ήταν επίσημο: Η Μόνα Λίζα είχε κλαπεί. Το Λούβρο έκλεισε για μια εβδομάδα για να διευκολυνθεί η έρευνα για την κλοπή, αλλά δεν υπήρξε αποτέλεσμα. Ο κόσμος της Τέχνης ήταν συγκλονισμένος, καθώς όλα έδειχναν πως κανείς δεν θα έβλεπε ξανά το αριστούργημα του Λεονάρντο Ντα Βίτσι.
Εκείνος που θεωρήθηκε από την πρώτη στιγμή ύποπτος για την κλοπή, ήταν ο Γάλλος ποιητής Γκιγιώμ Απολλιναίρ. Μάλιστα ο ποιητής φυλακίστηκε κάποιο διάστημα για το λόγο αυτό. Εκείνος από την πλευρά του ενοχοποιούσε τον Πάμπλο Πικάσο. Τελικά αποδείχθηκε ότι κανείς από τους δύο δεν ήταν ένοχος.
Vincenzo Peruggia
Η υπόθεση είχε πια «παγώσει», όταν, δύο χρόνια μετά, οι αρχές ανακάλυψαν το δράστη. Ήταν ο Βιντσέντσο Περούτζια (Vincenzo Peruggia), υπάλληλος του Λούβρου, ο οποίος μπήκε στο μουσείο κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της ημέρας, κρύφτηκε σε μία ντουλάπα και βγήκε από το μουσείο αφού αυτό είχε κλείσει, κρύβοντας τον πίνακα κάτω από το παλτό του.
Ο Ιταλός Περούτζια πίστευε πως ο πίνακας του Λεονάρντο έπρεπε να επιστραφεί στην Ιταλία και να εκτίθεται σε ιταλικό μουσείο. Βέβαια δεν ήταν τόσο αγνά και αμιγώς πατριωτικά τα κίνητρά του, καθώς βασικός λόγος για την πράξη του ήταν και το γεγονός ότι ένας φίλος του πουλούσε αντίγραφα του πίνακα, η αξία των οποίων θα αυξανόταν ραγδαία μετά την κλοπή του αυθεντικού. Αφού κράτησε τον πίνακα στο διαμέρισμά του για δύο χρόνια, τελικά συνελήφθη όταν προσπάθησε να τον πουλήσει στους διοικητές της Πινακοθήκης Ουφίτσι στη Φλωρεντία. Τελικά, ο πίνακας εκτέθηκε σε διάφορα μέρη σε όλη την Ιταλία και επεστράφη στο Μουσείο του Λούβρου το 1913.
Ο Περούτζια εξέτισε ποινή φυλάκισης έξι μηνών για το έγκλημα που διέπραξε.
Πάντως στην Ιταλία επικροτήθηκε και αγαπήθηκε σαν λαϊκός ήρωας για τον πατριωτισμό του.
Η Μόνα Λίσα εκτίθεται –φρουρούμενη- στην Πινακοθήκης Ουφίτσι στη Φλωρεντία, λίγο πριν γυρίσει στο Λούβρο
