Δεν ξέρω αν φταίει το ασπρόμαυρο…
Ίσως πάλι το γεγονός πως μας μαγεύουν τα χρόνια που δεν ζήσαμε…
Ή, απλά, η αθωότητα μιας άλλης εποχής…
Ότι και να φταίει, για μένα οι εικόνες μιας Αθήνας που ανήκει στο παρελθόν, μιας ασπρόμαυρης, φτωχής, αλλά –τουλάχιστον στο μυαλό όσων από εμάς δεν τη ζήσαμε- ανέμελης εποχής, πάντα μου φέρνουν ένα χαμόγελο στα χείλη…
Ένα μικρό ταξίδι σε ένα παρελθόν που δεν μου ανήκει …
Νοσταλγία για κάτι που δεν έζησα…
Ας ταξιδέψουμε λοιπόν σε μια άλλη Αθήνα:
){kind=link}