Είναι τόσο περίεργο πως αλλάζουν όλα…
Ακόμα και το Πάσχα, δεν είναι ίδιο. Γιατί κάποιοι μας λείπουν.
Τα χρόνια πέρασαν και –αναπόφευκτα- κάποιοι λείπουν…
Και όλα αλλάζουν.
Το Πάσχα γίνεται διαφορετικό, έχει μια μελαγχολία και ας είναι, όπως φέτος, η ουσιαστική αρχή της άνοιξης…
Ένα άτομο που λείπει είναι αρκετό να του δώσει άλλο χρώμα. Ή για την ακρίβεια, να του αφαιρέσει λίγο από το κόκκινο που -εξ ορισμού- έχει το Πάσχα.
Ειδικά, όταν το άτομο αυτό είναι συνδεδεμένο με κάθε Πάσχα της ζωής σου…
Ξαφνικά, τα ίδια μέρη είναι διαφορετικά. Και ξαφνικά συνειδητοποιείς ότι όσο τα χρόνια περνούν, όλα θα αλλάζουν.
Δεν σημαίνει φυσικά αυτό πως δεν θα είναι πια ευχάριστα, δεν θα γλεντάς.
Απλά θα είναι διαφορετικά.
Γιατί, αυτός είναι απλά ο κανόνας της ζωής.
Κοιτώντας σήμερα το απόγευμα κάποιες παλιές φωτογραφίες, από κάποια πασχαλινά γλέντια, δύο και τρεις δεκαετίες πριν και έχοντας μόλις ζήσει ένα Πάσχα με μία μεγάλη προσωπική απουσία, στάθηκα στα πρόσωπα. Στα πρόσωπα της φωτογραφίας που έλειπαν πια.
Τα χαμογελαστά πρόσωπα, εκείνοι οι άνθρωποι που τους συνέλαβε ο φακός να χορεύουν σε ένα ακόμα οικογενειακό γλέντι…
Και τώρα πια δεν είναι εδώ…
Αυτός ο πικρός -μα απαράβατος- κανόνας της ζωής, που σε κάνει να γυρνάς και να αναζητάς. Για λίγα δευτερόλεπτα, να ξεχνάς και να ψάχνεις που βρίσκονται.
Και μετά να καταλαβαίνεις.
Εκείνα τα πρόσωπα δεν είναι πια εδώ, τα χρόνια πέρασαν.
Όμως η ζωή έχει δύο όψεις. Και τώρα πια βρίσκονται κοντά σου άλλα πρόσωπα, που δεν υπήρχαν σε εκείνες τις φωτογραφίες, που τότε δεν είχαν καν γεννηθεί…
Σε εκείνο το γλέντι δεν γνώριζες πως κάποτε θα είναι το κέντρο της ζωής σου.
Και βλέποντάς τα χαμογελάς…
Νέες φωτογραφίες συμπληρώνουν το άλμπουμ.
Ένα άλλο Πάσχα ζεις τώρα πια…
Κάποιοι λείπουν, κάποιοι έχουν προστεθεί.
Το γλέντι πρέπει να συνεχιστεί.
Και το γέλιο…
Εκείνοι που τώρα λείπουν, κάποτε σου έδωσαν τις πιο ζεστές αγκαλιές τους. Σε αυτούς οφείλεις να κάνεις και συ το ίδιο για τους επόμενους…
Για κάθε Ανάσταση…
Για την ουσία της Ανάστασης τελικά…
*Αφιερωμένο, στον άνθρωπο που θα βρίσκεται πάντα στο πλευρό μου, κάθε Πάσχα, και ας μην είναι πια εδώ…
