Εχθές είχα πεταχτεί στην Καλλιθέα, διότι ένας συνάδελφος χρειαζόταν κάποιον εξοπλισμό, τον οποίο τυγχάνει να διαθέτω.
Ανέβηκα στο διαμέρισμά του, του έδωσα το μηχάνημα να κάνει τη δουλειά του (δεν θα διαρκούσε παραπάνω από είκοσι λεπτά) και κάθισα να χαζέψω λιγάκι στο χαζοκούτι. Έχω πολύ καιρό να παρακολουθήσω κάποια εκπομπή, κι έπεσα πάνω στα μεσημεριανάδικα.
Στο πρώτο κλικ, λοιπόν, βλέπω θέμα με Κυριάκο Μητσοτάκη! Δυναμώνω τον ήχο και κάθομαι ν’ ακούσω τα σχόλια: διθύραμβοι, υποκλίσεις, εξυμνήσεις, αποθεώσεις και δοξασμοί!
Μένω με το στόμα ανοικτό και προχωρώ άμεσα σε ζάπινγκ προτού αναγουλιάσω. Στο δεύτερο κλικ, βλέπω Θεόδωρο Πάγκαλο! Λέω δεν μπορεί, οφθαλμαπάτη. Συνέντευξη, με το κλασικό υβρεολόγιο προς πάσα αριστερή κατεύθυνση, από τον ίδιο, ενώ, από πλευράς παρουσιαστών, μαντέψτε: παινεσιές, αίνοι και εγκώμια· χρυσές άρπες και ροδοπέταλα!
Η κάτω γνάθος έχει πια αγγίξει μωσαϊκό, πατάω κουμπί για το επόμενο κανάλι και απλούστατα δεν μπορώ να πιστέψω στα μάτια μου: έχει γίνει το τρία στα τρία! Αυτήν τη φορά, έχω πέσει πάνω σε Βαρουφακιάδα. Εντός πέντε λεπτών, διαπιστώνω μ’ έκπληξη, ότι πλέον ο Γιάνης δεν θεωρείται «επικίνδυνος για την οικονομία και τη χώρα», από τον εν λόγω τηλεοπτικό σταθμό, αλλά ένας λαμπρός επιστήμων, σπουδαίος πολιτικός και πάνω απ’ όλα… καλό παιδί!
Η έκπληξη έχει πια χαθεί από το πρόσωπό μου και τα βλέφαρά μου έχουν χαμηλώσει τόσο, που με κάνουν να μοιάζω με απαθή ήρωα του Αρκά. Με άλλα λόγια… έχω καταλάβει.
Πόση αφοσίωση, σκέφτομαι… Πόση ένταση και πάθος! Πιάσαν τα πρωινά και τα βραδινά, πιάσαν μέχρι και τ’ αθλητικά ραδιόφωνα, μα δεν αρκέστηκαν. Και άντε, πες πλύση εγκεφάλου στον συνταξιούχο το πρωί, στον εργαζόμενο το βράδυ και στον οπαδό ολημερίς και ολονυκτίς… Πλύση εγκεφάλου και στην Ρούλα από την Κυψέλη, την ώρα που η έρμη σιδερώνει και θέλει να ξεχαστεί με τίποτα κρυάδες;
Ήμαρτον, χωνέψτε το πια! Θα έχει ζόρι στο εξής. Θα περάσετε καλά με την ιστορία των τηλεοπτικών συχνοτήτων και βρισκόμαστε σχεδόν στην αρχή. Θα εξετασθούν και άλλα πολλά δηλαδή: συμφέροντα, προνόμια κλπ…
Πάντως είχε πολύ γέλιο το τηλεφώνημα που ακολούθησε. Πήρα τον κολλητό και του είπα τα καθέκαστα. Καλά μου λέει, χαμπάρι δεν έχεις πάρει; Πολιτικοποιήσαμε και τα μεσημεριανάδικα ρε! Και πού είσαι ακόμα… Με τη φόρα που έχουν πάρει, προβλέπεται σύντομα και κομματικοποίηση! Τοπικές οργανώσεις θα γίνουν τα κανάλια!
Τρολάραμε αρκετά στη συνέχεια, μέχρι τη στιγμή που έφθασα στο αυτοκίνητο. Μπήκα και άνοιξα το ραδιόφωνο στ’ αθλητικά. Αμέσως αναγνώρισα τη φωνή του ρεπόρτερ και ανέβασα την ένταση. Ήξερα τι θ’ ακούσω: πολιτική τοποθέτηση· λογύδριο για την ακρίβεια. Προς συγκεκριμένη κατεύθυνση φυσικά. «Κατάντησε βαρετό», ψιθύρισα και πέταξα μέσα στη σχισμή ένα άτιτλο CD.
