Νοσταλγία για μια εποχή, που μπορεί και να μην ζήσαμε αλλά, για κάποιο περίεργο λόγο, αγαπήσαμε…
Ίσως γιατί στο μυαλό μας είναι ασπρόμαυρη…
Ή, ίσως, γιατί τραγούδια σαν κι αυτό μας έκαναν να την αγαπήσουμε…
Μιχάλης Σουγιούλ
Το γνωστό τραγούδι «Το τραμ το τελευταίο», έμελλε να γίνει νοσταλγική αναφορά στο τραμ μιας άλλης εποχής.
Και μια και σαν σήμερα , στις 30 Οκτωβρίου του 1908 κυκλοφόρησαν τα πρώτα ηλεκτρικά τραμ στην Αθήνα, ας θυμηθούμε πως τελικά γεννήθηκε ένα από τα κλασικά πλέον ελληνικά τραγούδια…
Το πρωτοτραγούδησε η Σπεράτζα Βρανά στην επιθεώρηση των Σακελλάριου – Γιαννακόπουλου ” Άνθρωποι – άνθρωποι ” το 1948, ενώ στην πρώτη ηχογράφηση το ερμήνευσαν οι Μαρούδας & Παπαδάκης.
Είναι πολύ απλό, αλλά ουσιαστικά το τραγούδι αποτελεί μία φράση που ειπώθηκε ένα βράδυ σε μια παρέα, που βιαζόταν…
Όπως λοιπόν εξήγησε κάποτε ο Αλέκος Σακελλάριος, που έγραψε τους στίχους του τραγουδιού, μαζί με τον Χρήστο Γιαννακόπουλο, η έμπνευση ήρθε απλά ένα βράδυ που πήγαιναν αργοπορημένοι στο σπίτι του Μιχάλη Σουγιούλ. Καθώς η ώρα περνούσε και ο Γιαννακόπουλος καθυστερούσε, ο Σακελλάριος γυρίζει και του λέει «Περπάτα!! Περπάτα να προλάβουμε το τραμ το τελευταίο».
Όταν έφτασαν στο σπίτι του Σουγιούλ, δεν χρειαζόταν τίποτα άλλο παρά να γράψει εκείνος την μουσική…
Το τραμ το τελευταίο είχε μόλις γεννηθεί…
