Και δεν αναφέρομαι σε όλους τους Έλληνες, αλλά σ’ εκείνους που διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους όποτε κατακρίνεται η ασυδοσία, ο αμοραλισμός ή ο… τραμπουκισμός.
Ύστερα από την απαράδεκτη τοποθέτηση του Μπογδάνου, γέμισε το διαδίκτυο με σχόλια συμπαράστασης στον γνωστό δημοσιογράφο, καθώς, όπως αναφέρουν, «τιμωρήθηκε από τον ΣΚΑΪ επειδή είπε την αλήθεια». Και όσο και αν οι εν λόγω αντιδράσεις αφορούν στη μειοψηφία του ελληνικού λαού, είναι απορίας άξιον, πόσο μεγάλη είναι πια αυτή η μειοψηφία…
Διότι δεν είναι μόνον οι γνωστοί-άγνωστοι του ρατσισμού και των λοιπών διακρίσεων, αλλά κι εκείνο το πλατύ απολίτικο (;) κομμάτι, τ’ οποίο, ούτε λίγο ούτε πολύ, διατείνεται πως ο καθείς δικαιούται να συκοφαντεί οποιονδήποτε εκλεγμένο πολιτικό, προσβάλλοντας, έτσι, κι ένα μεγάλο μέρος των συμπολιτών τους.
Είναι, λοιπόν, μόνον οι φασιστικές φωνές που ζητωκραύγαζαν για το χαστούκι του Κασιδιάρη στην Κανέλλη, εκείνες που κάθε τόσο μιλούν για ηθικά πλεονεκτήματα, εκτοξεύοντας την υποκρισία στα ύψη, ή εν τέλει η απαξίωση της πολιτικής, του κοινοβουλευτισμού, και κατ’ επέκτασιν των δημοκρατικών θεσμών και αξιών, έχει περάσει το πετσί όλων των ιδεολογικά αθωράκιστων συμπολιτών μας;
Και όλα αυτά, παραβλέποντας το γεγονός ότι, και οι δυο προαναφερθείσες πράξεις, είναι ποινικά κολάσιμες. Άρα μιλάμε για την προάσπιση της ανομίας, από ανθρώπους που τάχα επιθυμούν την τάξη ή τον μετασχηματισμό του κράτους, στα πρότυπα των σύγχρονων ευρωπαϊκών μοντέλων. Δεύτερη υποκρισία…
Και πού μας οδηγεί αυτό το… δις εξαμαρτείν; Μα φυσικά στη διαπίστωση ότι, όχι απλώς δεν ξεχειλίζουμε από σοφία, αλλά και ότι μέσα σε υπεράριθμους νόες υφίστανται μεγάλα κενά. Αντ’ αυτών, θα έπρεπε να υπάρχουν προϊόντα μίας-κάποιας παιδείας, τουλάχιστον θεμελιώδη, ώστε οι συγκεκριμένοι άνθρωποι να είναι εφοδιασμένοι απέναντι σε συνθήκες όπως οι σημερινές. Ειδάλλως, πώς να ξεχωρίσεις το κοινωνικά ορθό από το άθλιο, το αυθεντικό από το δόλιο; Μοιραία θα φθάσεις να επευφημείς την ακρότητα, τη συκοφαντία, ακόμα και τη βία.
Και φυσικά, εν προκειμένω, δεν έλειψαν τότε, μα ούτε τώρα, οι παρελκόμενοι χαρακτηρισμοί, όταν το αντιαριστερό – αντιπροοδευτικό παραλήρημα παίρνει τη μορφή χιονοστιβάδας: «ο σταθμός ικανοποίησε τους άπλυτους…» κ.ά. όμορφα και κλασικά. Ήτοι, θέλει η […] να κρυφτεί κλπ. Το πρόβλημα είναι πως το τσουβάλιασμα και η αοριστολογία τείνει να γίνει μόδα, καθότι, για την «κανονική» σκέψη χρειάζεται… διάβασμα και συμμετοχή, ενώ, για τις άναρθρες κραυγές και την ένταξη στον «χυλό», δεν απαιτείται κόπος.
ΥΓ: Σαφώς υπάρχουν και οι βολεμένοι προπαγανδιστές του διαδικτύου ή του ραδιοφώνου, οι οποίοι κάνουν (ανωνύμως) τη «δουλειά» τους. Άλλη κατηγορία αυτοί…
