Μια είδηση που κυκλοφορεί από μία εφημερίδα.
Ένα χωρισμός δύο επωνύμων και το άρθρο «γράφεται» από μόνο του.
Και μετά μία ανάρτηση στο facebook, στο λογαριασμό εκείνης, η οποία επιβεβαιώνει το χωρισμό.
Ως εδώ καλά.
Ή μάλλον, ως εδώ έχουμε να κάνουμε με μία συνηθισμένη περίπτωση, γιατί το «καλά» δεν αρμόζει σε ένα διαζύγιο και ειδικά όταν αυτό κινδυνεύει να γίνει βορά του διαδικτύου…
Εκεί που αρχίζει το θέμα και ξεφεύγει είναι όταν εκείνος δίνει συνέντευξη και λέει ότι έμαθε από το facebook ότι χωρίζει, ισχυριζόμενος ότι πιθανώς η ανάρτηση στο προφίλ της συζύγου του να αποτελεί spam …
Το γεγονός ότι η είδηση αφορά σε ένα ζευγάρι που μέχρι τώρα δεν έχει δώσει ποτέ δικαίωμα να ασχοληθούν τα μέσα με την προσωπική του σχέση και έχει δύο πανέμορφα παιδιά, κάνει το θέμα ακόμα πιο… επικίνδυνο.
Είτε πρόκειται για σπαμ, τρολ ή δεν ξέρω και εγώ τι άλλο υπάρχει, είτε για πραγματική ανάρτηση ενός χωρισμού, χωρίς να έχει ενημερωθεί ο σύντροφος, το θέμα αποδεικνύει πως η ζωή μας αντικαταστάθηκε από το Facebook…
Όταν ένα ζευγάρι –που, επαναλαμβάνω, δεν συνηθίζει να εκτίθεται με τέτοιο τρόπο- βρίσκεται να λύνει το θέμα του γάμου ή του διαζυγίου του, μέσα από το διαδίκτυο, τότε κάτι έχουμε κάνει λάθος.
Είτε πρόκειται για προσωπική τους επιλογή, είτε για κάποια κακόβουλη «χακερική» παρέμβαση, το θέμα είναι ότι όλο αυτό… αναρτάται..
Το συνοδεύουν φατσούλες, καρδούλες και like.
Το συνοδεύουν σχόλια ατόμων που πιθανώς ποτέ δεν γνώρισαν αυτούς του δύο ανθρώπους από κοντά…
Η σχέση τους, ο μεταξύ τους διάλογος, θα πρέπει να κινηθεί στους ρυθμούς ενός ποσταρίσματος…
Εκείνο το «εν οίκω μη εν δήμω» καταπατείται με κάθε τρόπο…
Μια κοινωνία ολόκληρη κινείται πια σε ρυθμούς λάικ και σέλφι και κάθε μέρα, όλοι μας, παρασυρόμαστε όλο και πιο πολύ στα γρανάζια του ποσταρίσματος.
Ξεχάσαμε πια να βγαίνουμε και να διασκεδάζουμε χωρίς να το κοινοποιούμε…
Να περνάμε καλά χωρίς να αυτοφωτογραφιζόμαστε…
Να ερωτευόμαστε κοιτώντας τον άλλο στα μάτια και όχι μέσα από το… προφίλ του…
Να κάνουμε έρωτα χωρίς.. skype (σοκαριστικό αλήθεια είναι αυτό)…
Να χωρίζουμε χωρίς κανείς να αντιδράσει με «λυπάμαι» σε αυτό…
Ξεχάσαμε να ζούμε χωρίς Facebook και όμως ουσιαστικά είναι πολύ λίγα τα χρόνια που ζούμε με αυτό.
Ένα διαζύγιο είναι μία δύσκολη στιγμή για ένα ζευγάρι και ανήκει μόνο σε αυτό…
Και αυτό πρέπει όλοι να το σεβόμαστε…
Εκτός κι αν έχουμε ξεχάσει ακόμα και να σεβόμαστε χωρίς να το κοινοποιήσουμε…
Ίσως αυτή να είναι η επόμενη φατσούλα στο facebook. Ένα «σέβομαι» που θα προστεθεί στα «τέλειο», «λυπάμαι», «έλεος» και… «χαχα»!
Ίσως μόνο έτσι θα μπορούμε να σεβαστούμε. Αν μας πει το Facebook να το κάνουμε…
Υ.Γ.: Τα ονόάματα του ζευγαριού μπορείτε -δυστυχώς- να τα βρείτε πολύ εύκολα. Σε αυτό το άρθρο δεν τα αναφέρω, διότι ο σκοπός δεν είναι άλλο ένα κείμενο που θα εισβάλλει στην προσωπική τους ζωής…
