“Κάτω απ’ το λιθόστρωτο υπάρχει παραλία…”

Της Κυριακής Μπεϊόγλου

Ενα κίνημα φάνηκε να γεννιέται αυτές τις μέρες σε όλο τον δυτικό κόσμο. Ενα κίνημα γυναικών κυρίως, που ξεκίνησε από την Αμερική και απλώθηκε με ορμή. Ο μισογυνισμός του νέου προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ ήταν ο λόγος που ενώθηκαν οι γυναίκες του πλανήτη, στέλνοντας ηχηρό μήνυμα στην Ουάσινγκτον.

Θα νόμιζε κανείς ότι μια χρονομηχανή μάς μετέφερε πίσω, στον Μάη του ’68 στο Παρίσι, όπου τα θέματα της ισότητας των δύο φύλων, του σεβασμού στον πολίτη, της ελευθερίας του λόγου μαζί με άλλες θεμελιώδεις ελευθερίες και δικαιώματα του ατόμου υπήρξαν τα κυρίαρχα αιτήματα ενός «συλλογικού αισθήματος» μιας γενιάς που διεκδικούσε το δικαίωμα στο όνειρο.

Ο ιδιοφυής Αμερικανός συγγραφέας Τόμας Πίντσον στο βιβλίο του «Εμφυτο ελάττωμα», αναφερόμενος στο δημοφιλές σύνθημα που κυριαρχούσε στους τοίχους του Παρισιού τον Μάη του ’68 «Κάτω από το λιθόστρωτο η παραλία», λέει ότι ο κόσμος -και ιδιαίτερα η αμερικανική κοινωνία- ζει σε δύο διαφορετικές νοητικές χώρες.

Στη μία ζουν οι πολλοί που έχουν ριχτεί στην αναζήτηση του πλούτου και στην άλλη όσοι πιστεύουν πως κάτω από το «λιθόστρωτο» υπάρχει η ευτυχία.

Ο Πίντσον, που αριστουργηματικά έχει μεταφέρει στα βιβλία του την αμερικανική πραγματικότητα, δημιουργεί ανάμεσα στους δύο αυτούς κόσμους σχέσεις μίσους και αγάπης, τελικά όμως καταλήγουν όλοι μαζί να κατοικούν στο ίδιο αδιέξοδο! Το χιούμορ μοιάζει να είναι η μόνη σανίδα σωτηρίας.

Τα σκέφτομαι όλα αυτά ενώ βρίσκομαι σε ταβέρνα του Ψυρρή όπου συχνάζουν νέοι. Μια χειροποίητη επιγραφή στην είσοδο γράφει κάτι που αναβοσβήνει στο μυαλό μου σαν την επιγραφή στο εξώφυλλο του «Εμφυτου ελαττώματος»: «Ολος ο κόσμος είναι ένα τρελοκομείο, εδώ όμως είναι τα κεντρικά»!!!

Εχω την εντύπωση πως το νέο κίνημα των γυναικών ενάντια στον Τραμπ είναι ένα ποτάμι που κόχλαζε αρκετά χρόνια. Ο Τραμπ ήταν η αφορμή για να ξεχυθεί ορμητικά πάνω στις βεβαιότητές μας ότι η ισότητα και ο σεβασμός ανάμεσα στα δύο φύλα ήταν πια μια παγιωμένη κατάσταση.

Τα ροζ σκουφάκια με αυτιά γάτας, τα επονομαζόμενα «pussy hats», κυριάρχησαν παντού: 750.000 διαδηλωτές βγήκαν στους δρόμους του Λος Αντζελες, 400.000 στη Νέα Υόρκη, 125.000 στο Σικάγο και 200.000 στη Βοστόνη και το Ντένβερ, στο Σιατλ, το Ορεγκον, το Γουισκόνσιν και αλλού. Εξακόσιες πορείες σε όλο τον κόσμο.

Στο Λονδίνο βγήκαν 100.000 άνθρωποι στους δρόμους, χιλιάδες στο Σίδνεϊ, το Παρίσι, το Αμστερνταμ, τη Γενεύη, το Μόντρεαλ, το Μεξικό και το Τελ Αβίβ, ενώ εκατοντάδες στο Βερολίνο, τη Βαρκελώνη, τη Ρώμη και την Πράγα.

«Με αυτό τον τρόπο οι άνθρωποι οδήγησαν στο τέλος του τον πόλεμο στο Βιετνάμ», δήλωσε χαρούμενη η Αμερικανίδα ηθοποιός Γούπι Γκόλντμπεργκ στη διαδήλωση της Νέας Υόρκης.

Κατηγορούμε για πολλά πράγματα τον δυτικό πολιτισμό, αλλά η συσπείρωση των ανθρώπων, το 2017, σε μαζικά κινήματα ενάντια στον σκοταδισμό και τη μισαλλοδοξία δείχνει τα αντανακλαστικά των ανοιχτών κοινωνιών που αντιδρούν στην οπισθοδρόμηση και τον συντηρητισμό.

Μια πέτρα ξηλώθηκε από το λιθόστρωτο αυτές τις μέρες. Υπάρχει άραγε κάτω από τους μεγάλους αμερικάνικους δρόμους παραλία;

efsyn