Η ζωή είναι δύσκολη και… όλα είναι ατμός.
Και γενικά, όλα μια ιδέα είναι.
Μέχρι εδώ καλά…
Εκεί που αρχίζουν τα δύσκολα είναι ότι τον «ατμό» αυτό τον ντύνουμε με ρούχα που πρέπει να σιδερωθούν και όταν βγαίνουμε έξω φοράμε… μάσκαρα.
Αν είστε άντρες με έχετε ήδη καταγράψει στη λίστα εκείνων που δεν άντεξαν την κρίση και… έχασαν επαφή με την πραγματικότητα.
Αν είστε όμως γυναίκες -και ειδικά παντρεμένες με παιδιά- με έχετε ήδη νιώσει.
Πως τα καταφέραμε έτσι;
Τρέχουμε πανικόβλητες, έχουμε αναλάβει καμιά δεκαριά ρόλους -έτσι για να περνάει η ώρα- και τώρα δεν το μαζεύουμε με τίποτα. Διότι, η καλή νοικοκυρά είναι δούλα και κυρά, αλλά, από την άλλη η γυναίκα οφείλει πάντα να περιποιείται και να φροντίζει τον εαυτό της.
Και ξεκινάει το μαρτύριο.
Γιατί είσαι και εργαζόμενη (αυτό στην εποχή μας, δεν είναι και πολύ συχνό, είτε είσαι άντρας είτε γυναίκα) και κυρία του σπιτιού (όπου κυρία βάλτε και οικιακή βοηθός να συμπληρωθεί ο τίτλος) και μαμά και σύζυγός. Και όταν λέμε σύζυγος εννοούμε με τα όλα της…
Κουραστήκατε;
Καλά να πάθετε, να πάθουμε, να πάθουν…
Και μέσα σε όλα αυτά, αποφασίζεις να πας, ας πούμε, ένα σινεμά. Και… ου τολμήσεις να πεις την αλήθεια. Ότι σινεμά δεν θέλεις, ύπνο 24ωρο χρειάζεσαι επειγόντως.
Αλλά, τελικά τον πάς το σινεμά. Μέχρι εκεί βέβαια, μη φτάσουμε σε ακρότητες, στις εποχές που ζούμε.
Πως θα πας στο σινεμά;
Δεν οφείλεις σαν γυναίκα να κάνεις δυο ώρες να βρεις τα ρούχα που θα βάλεις;
Δεν θα βαφτείς, κυνηγώντας ταυτόχρονα τον μικρό που σου παίρνει την πούδρα και τη διαλύει στα εξ ών συνετέθη;;;
Υπομονή. Μόλις βγεις από το σπίτι, ο θαυμασμός θα σε αποζημιώσει…
Άλλο το ότι, με την κούραση που έχεις, και να σε θαυμάσει κανένας, χαμπάρι δεν θα πάρεις.
Και όταν γυρίσεις στο σπίτι έχοντας απολαύσει την ταινία (ή ένα μικρό υπνάκο), η στοίβα με τα ασιδέρωτα σου κλείνει το μάτι… «Είμαι εδώ και σε περιμένω τόση ώρα» σου λέει.
Και ξεκινάς… Ας κάνω –λες- τα μισά. Ώσπου η ώρα έχει πάει 01.00 το πρωί και πέφτεις ξερή για ύπνο. Φυσικά δεν έχεις κουράγιο να ξεβαφτείς, οπότε το επόμενο πρωί θα είσαι ο Κάπταιν Σπάροου. Και φυσικά πάλι δεν έβαλες εκείνη την κρέμα νύχτας που χρυσοπλήρωσες για να σε κάνει πάλι νέα και ωραία…
Κάπου εκεί, ανάμεσα στην… τσάκιση και το άι λάινερ, χάνεις τον εαυτό σου και ψάχνεις να βρεις τι του συνέβη.
Πραγματικότητα σου συνέβη…
Ότι συμβαίνει σε όλες τις γυναίκες. Και σε όλους τους άντρες, απλά σε εκείνους δεν συμμετέχει συχνά το σίδερο. Και ποτέ η μάσκαρα…
Και μέσα σε αυτή την πραγματικότητα πρέπει να βρεις τον τρόπο να τα χωρέσεις όλα.
Και θα μπορέσεις.
Γιατί, όλα είναι ατμός, αλλά στο κάτω κάτω ο ατμός πάντα βοηθάει στο σιδέρωμα…
Στο μεταξύ, τουλάχιστον δεν είσαι μόνη… Υπάρχει πάντα η Μαίρη:
