Της Εμυς Ντούρου
Όταν ο Στίβεν Κινγκ ξεκίνησε να γράφει τηνΚάρι ζούσε σε ένα τροχόσπιτο με απλήρωτους λογαριασμούς και κομμένο τηλέφωνο. Πάνω σε ένα από τα κλασικά μπλοκαρίσματα που παθαίνουν οι συγγραφείς, διάβασε το χειρόγραφό του και αποφάσισε να το πετάξει στα σκουπίδια. Οι φίλοι της λογοτεχνίας τρόμου θα ευγνωμονούν αιωνίως την γυναίκα του, Ταμπίθα, η οποία έβγαλε το χειρόγραφο από το καλάθι. Τον βοήθησε να κατανοήσει καλύτερα κάποια στοιχεία της γυναικείας ψυχοσύνθεσης που χρειαζόταν για να χτίσει τον χαρακτήρα της Κάρι, και αφού τον έπεισε να ολοκληρώσει το μυθιστόρημα, το ταχυδρόμησε στον εκδοτικό οίκο Doubleday.
Σε λίγο καιρό ο Κινγκ είχε ειδοποίηση ότι το βιβλίο του όχι μόνο θα εκδιδόταν, αλλά τα δικαιώματα θα παραχωρούνταν στη New American Library, προκειμένου να κυκλοφορήσει σε έκδοση τσέπης. Το ποσό που του αντιστοιχούσε ήταν 400.000 δολάρια. Μόλις το άκουσε σχεδόν κατέρρευσε. Μετά βίας βρήκε έναν τοίχο να στηριχτεί για να μην πέσει λιπόθυμος. Μέχρι τότε κέρδιζε 6.400 δολάρια το χρόνο ως καθηγητής αγγλικών κι επειδή τα χρήματα δεν έφταναν για να συντηρήσει την οικογένειά του, τα βράδια εργαζόταν ως σιδερωτής σε πλυντήριο. Με το ποσό που του προσφερόταν θα μπορούσε να παραιτηθεί από τη δουλειά του και να αφιερώσει τη ζωή του σε αυτό που πραγματικά αγαπούσε.
Ένα παιδί μετράει πληγές
Ο Στίβεν Έντγουιν Κινγκ γεννήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 1947 στο Μέιν του Πόρτλαντ, όπου διαδραματίζονται αρκετά βιβλία του. Στα δύο του χρόνια ο ναυτικός πατέρας του εγκατέλειψε την οικογένειά του, με αποτέλεσμα μαζί με τη μητέρα και τον αδελφό του να ζήσουν μεγάλες φτώχειες. Στα πέντε του έγινε μάρτυρας του φριχτού θανάτου ενός αγαπημένου του φίλου που χτυπήθηκε από τρένο, μια εμπειρία που αποτύπωσε στο Στάσου πλάι μου. Από μικρός αγαπούσε τις ταινίες τρόμου, ενώ καθοριστικής σημασίας για τη μετέπειτα πορεία του αναφέρει τη μέρα που ανακάλυψε χειρόγραφα του πατέρα του, κυρίως ιστορίες επιστημονικής φαντασίας και τρόμου. Από το 1966 έως το 1970 σπούδασε αγγλική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Μέιν, όπου και γνώρισε την μετέπειτα σύζυγό του Ταμπίθα, με την οποία απέκτησαν τρία παιδιά και τέσσερα εγγόνια.
Το άγγιγμα του Μίδα
Τέσσερις δεκαετίες μετά την έκδοση της Κάρι, έχει γράψει 55 μυθιστορήματα και δεκάδες διηγήματα, κρατώντας πλέον το σκήπτρο του πιο παραγωγικού και εμπορικού αμερικανού συγγραφέα. Κι όσο κρατούν οι συζητήσεις σχετικά με το αν είναι μπεστσελεράς ή συγγραφέας αξιώσεων, το Χόλιγουντ κλείνει χρυσά συμβόλαια για τα δικαιώματα των βιβλίων του. Σε λίγο καιρό θα κυκλοφορήσει στις αίθουσες το ριμέικ του Το Αυτό, καθώς και η πρώτη ταινία που βασίζεται στη σειρά βιβλίων του Μαύρου Πύργου, στην οποία θα πρωταγωνιστεί ο Μάθιου Μακόναχι. Μέσα στην επόμενη χρονιά ετοιμάζονται να γυριστούν Η Ομίχλη (σειρά), το Cujoκαι το Rainy Seasons, ενώ φέτος το καλοκαίρι το ίντερνετ γονάτισε από το κατέβασμα της σειράς Stranger Things, που θα μπορούσε κάλλιστα να έχει βγει από τις σελίδες κάποιου βιβλίου του.
Το χρυσωρυχείο του τρόμου είναι αστείρευτο. Όπως έχει δηλώσει, δουλεύει γύρω στις τέσσερις ώρες καθημερινά προσπαθώντας να γράψει έξι σελίδες. Ολοκληρώνει δηλαδή ένα χειρόγραφο 360 σελίδων μέσα σε δύο μήνες. Ο Κινγκ ήταν πάντα ιδιαιτέρως παραγωγικός, αν και έχει κατά καιρούς κατηγορηθεί ότι τα βιβλία του κάνουν «κοιλιά» ή τελειώνουν απότομα. Δεν είναι από τους συγγραφείς που κεντούν το κείμενό τους. Κάποιες φορές δίνει την αίσθηση ότι γράφει όσο πιο γρήγορα μπορεί για να απαλλαγεί μια ώρα αρχύτερα από την ιστορία που αφηγείται, γιατί ήδη στο μυαλό του δουλεύει μια άλλη.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1970, και έχοντας πια χτυπήσει κορυφή στις πωλήσεις με την Κάρι και τη Λάμψη, που έγινε παγκόσμιο μπεστ σέλερ και μέχρι σήμερα θεωρείται η μεγαλύτερη εμπορική του επιτυχία, αποφάσισε να γράφει με το ψευδώνυμο Ρίτσαρντ Μπάχμαν. Πήρε την απόφαση αυτή γιατί φοβήθηκε ότι αν έβγαζε πολλά βιβλία με το όνομά του στην αγορά θα κούραζε το κοινό. Ήθελε επίσης να τσεκάρει αν τα βιβλία του πωλούνται για το όνομα στο εξώφυλλο ή για το περιεχόμενο. Τελικά, από λάθος του εκδοτικού οίκου αποκαλύφθηκε ότι πίσω από το ψευδώνυμο Μπάχμαν κρυβόταν εκείνος, οπότε οι πωλήσεις εκτοξεύτηκαν στα ύψη και φυσικά ο ίδιος ποτέ δεν έλυσε την απορία του. Ο Κινγκ δεν σταμάτησε ποτέ να δουλεύει. Ούτε καν την εποχή που είχε βουτηχτεί στο αλκοόλ και την κόκα, τότε που ολοκλήρωνε βιβλία, όπως το Cujo, που δεν θυμόταν καν ότι έγραψε.
«Δεν είμαι συγγραφέας τρόμου»
Αρκετοί υποστηρίζουν ότι η παραγωγικότητά του έχει ως αφετηρία τη φιλαργυρία. Κι όμως, είναι εκατομμυριούχος εδώ και δύο δεκαετίες. Θα μπορούσε να έχει σταματήσει από καιρό να γράφει και ήδη να βρίσκεται σε μόνιμες διακοπές. Ο ίδιος λέει ότι απλώς δεν μπορεί να σταματήσει να γράφει και κάθε φορά ξεκινά χωρίς να ξέρει εκ των προτέρων τι θα αρέσει στο κοινό. Όταν τον ρωτούν γιατί γράφει τόσο τρομακτικές ιστορίες, απαντά «Ποιος είπε ότι έχω άλλη επιλογή;». Ποτέ πάντως δεν δέχτηκε τον τίτλο του συγγραφέα τρόμου. «Αυτό είναι κάτι που πιστεύουν οι άλλοι για μένα», λέει και δηλώνει ότι τα βιβλία του είναι πολιτικά. Και είναι. Ο Κινγκ δημιουργεί ένα πιασάρικα τρομακτικό σύμπαν για να μιλήσει για τους ανθρώπους, τις γειτονιές, τα προάστια και τις μικρές πόλεις της χώρας του. Στο Αυτό για παράδειγμα, ένα από τα καλύτερα βιβλία του και ακόμα περισσότερο στην Ομίχληαναλύει τη μετα-Γουότεργκεϊτ Αμερική, που αν και υποψιασμένη επέλεγε να κλείνει τα μάτια και να φλερτάρει με τον καταναλωτισμό, που μονίμως ταυτίζει με την ευζωία.
Στα βιβλία του Κινγκ ο τρόμος αφορά συνηθισμένους ανθρώπους που βρίσκονται υπό την επήρεια ασυνήθιστων καταστάσεων. Το κακό καραδοκεί κατά βάσιν μέσα στους ήρωες ή στους χώρους που κινούνται. Στόχος του είναι να δείξει τι συμβαίνει στα αμερικανικά προάστια και την επαρχία, εκεί που τα μεγαλύτερα δράματα παίζονται πίσω από τις κουρτίνες. Στα βιβλία του τα υπέροχα σπίτια και οι ανέφελες ζωές γκρεμίζονται, όπως στο παραμύθι με τα τρία γουρουνάκια, με ένα φύσημα του κακού λύκου. Για να το πετύχει αυτό επιστρατεύει δαιμονισμένα αυτοκίνητα (Κριστίν), φαντάσματα (Σάκος με κόκαλα και Λάμψη), βρικόλακες (Σάλεμς Λοτ), σατανικούς κλόουν (Το Αυτό), δαιμονικά σκυλιά (Cujo), ζόμπι (Το Κινητό), ιούς (Το Κοράκι), εξωγήινους (Ονειροπαγίδα).
Χρησιμοποιεί ως όχημα τον τρόμο για να μιλήσει για την ξενοφοβία, τον ρατσισμό, τον κοινωνικό αποκλεισμό. Γράφει σαν να παίζει μπόουλινγκ. Σχεδόν εκτοξεύει κάθε του βιβλίο με στόχο να ισοπεδώσει τα τελευταία απομεινάρια του αμερικανικού ονείρου. Ωστόσο, από τη δική του πένα έχουν βγει και το Πράσινο Μίλι, η Τελευταία έξοδος Ρίτα Χέιγουορθ, η Ντολόρες Κλέμπορν, το 22/11/63 και τοΣτάσου Πλάι μου, ένα βιβλίο βασισμένο στις φόρμες του bildungsroman (μυθιστόρημα διάπλασης) που μιλά για την παιδική φιλία, την πορεία προς την εφηβεία και την ενηλικίωση. Ο Κινγκ σε όλο του το έργο συνδιαλέγεται με την ποπ κουλτούρα. Δανείζεται στοιχεία από αυτήν και τα εξελίσσει επηρεάζοντάς την βαθιά.
Στα 69 του πλέον, έχει επιλέξει να περνάει το μισό χρόνο στο Μπανγκόρ του Μέιν και τον άλλο μισό στο σπίτι του στη Φλόριντα που βρίσκεται πάνω στο κύμα. Μαζί του ζει η σύζυγός του Ταμπίθα, ο πιο αυστηρός κριτής του, και τα αγαπημένα του σκυλιά –μεταξύ αυτών και η διάσημη από το facebook πλέον Molly aka The Thing of Evil. Και φυσικά, την ώρα που γράφεται αυτό το κείμενο, το πιο πιθανό είναι ότι βρίσκεται μπροστά στον υπολογιστή του και ετοιμάζεται να αποδεσμεύσει τον επόμενο εφιάλτη που θα στοιχειώσει τα όνειρά μας.
Artinews.gr
