Αυτήν την εβδομάδα τα ναυάγια ήταν καθημερινό φαινόμενο. Μετρούμε διαρκώς όλο και περισσότερους πνιγμένους ανθρώπους. Χθες, παραμονή, ήταν τουλάχιστον δέκα οκτώ οι αδικοχαμένοι. Πόσοι θα είναι σήμερα μέχρι να πέσει το βράδυ;
Η Ευρώπη ωστόσο έχει Χριστούγεννα. Έτσι δεν είναι; Πού να στέψεις τα μάτια σου προς τον υγρό τάφο του Αιγαίου με τόσα φώτα τριγύρω; Ανθρωπιστική τραγωδία και ψιλά γράμματα. Μέτρα; Βεβαίως και λαμβάνει…
Προκρίνει την «προστασία των συνόρων» με αστυνομικά μέτρα, αρνείται τη χάραξη ασφαλών, χερσαίων διόδων, ενώ την ίδια στιγμή προτιμά να πριμοδοτεί την Τουρκία με χρήματα, παίρνοντας ως αντάλλαγμα τη μείωση των ροών.
Αποτέλεσμα του τελευταίου; Οι αρχές στη γείτονα χώρα έχουν αλλάξει τα περάσματα, καθώς και τις ώρες άφιξης των προσφύγων στα ελληνικά παράλια. Πλέον ταξιδεύουν νύκτα, με τους κινδύνους, όπως αποδεικνύεται, να πολλαπλασιάζονται.
Φυσικά η πλειοψηφία των νεκρών είναι παιδιά. Αθώες ψυχές, οι οποίες είναι αδύνατον να νικήσουν στην πάλη με τα παγωμένα κύματα της θάλασσας. Λέτε να έπρεπε και αυτά «να παραμείνουν πίσω και να πολεμήσουν»;
Βλέπετε αυτά είναι παιδιά ενός άλλου θεού. Μπορεί βεβαίως οι εταίροι μας να τα δουν με άλλο μάτι, εάν βγαίνουν τα νούμερα. Είναι λογιστικό το πρόβλημα. Λέτε, στο «πνεύμα των Χριστουγέννων», να χαρίσουν λίγα ψήγματα ελπίδας σε αυτά τα θλιμμένα πρόσωπα;
Να επισκεφθούν τους αποφασίζοντες αυτού του κόσμου τα τρία φαντάσματα των Χριστουγέννων και να τους αλλάξουν; Σαν τα παραμύθια. Όπως εκείνα που μιλούν για την Ευρώπη της αλληλεγγύης, του πολιτισμού, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Οι μάσκες έπεσαν το περασμένο καλοκαίρι και το απεχθές πρόσωπο του δυτικού κόσμου γίνεται όλο και λιγότερο ανθρώπινο. Οι σκληρές πολιτικές του, παραβλέπουν την ίδια τη ζωή και υψώνουν όλο και υψηλότερα τείχη. Ένα βήμα πιο πίσω, κάθε ημέρα.
Καλά Χριστούγεννα Ευρώπη…
