Σήμα κατατεθέν της Νέας Υόρκης και σημείο αναφοράς για την αρχή μιας νέας ζωής για εκατομμύρια ανθρώπους στο πέρασμα των δεκαετιών…
Το Άγαλμα της Ελευθερίας είναι σήμερα το μνημείο, στο οποίο «αποτυπώνεται» το «Μεγάλο μήλο». Εκείνο όμως, είδε για πρώτη φορά τη διαχρονική πατρίδα του μια μέρα σαν σήμερα, στις 19 Ιουνίου 1885, όταν έφθασε -ως δώρο των Γάλλων προς τους Αμερικανούς- στο λιμάνι της Νέας Υόρκης.
Μία γυναικεία μορφή, που κρατά στο υψωμένο δεξί της χέρι πυρσό και στο αριστερό μια πλάκα στην οποία αναγράφεται η ημερομηνία «4 Ιουλίου 1776», ημέρα ανεξαρτησίας των ΗΠΑ.
Η γυναίκα αυτή, το πρόσωπο της οποίας αποτυπώνει την έννοια της Ελευθερίας, ήταν εκείνη που έφερνε δάκρυα στα μάτια εκατομμύριων ανθρώπων που έφθαναν στη Νέα Υόρκη, αναζητώντας μια νέα ζωή. Δάκρυα χαράς, γιατί εκείνη σήμαινε πως είχαν πετύχει τον πρώτο στόχο: Είχαν φτάσει στο μέρος που θα ονόμαζαν πλέον πατρίδα τους…
Το άγαλμα της Ελευθερίας δεσπόζει, από το 1885, στην νησίδα Λίμπερτυ Άιλαντ (Liberty Island) στην είσοδο του λιμανιού της Νέας Υόρκης.
Η ιδέα του αγάλματος ανήκει στον Γάλλο ιστορικό Εντουάρ ντε Λαμπουλέ, ο οποίος πρότεινε να κατασκευαστεί ένα μνημείο προς τιμήν της γαλλοαμερικανικής φιλίας. Το 1874, ο γλύπτης Φρεντερίκ Μπαρτολντί άρχισε να εργάζεται στο Παρίσι για την κατασκευή του. Τη στατική δομή του μελέτησε ο μηχανικός Γκυστάβ Άιφελ, για την κατασκευή ενός τεράστιου χαλύβδινου σκελετού. Τον σκελετό αυτό κάλυψε ο Μπαρτολντί με φύλλα χαλκού σφυρηλατημένα στο χέρι για να δώσει στο άγαλμα την μορφή που ήθελε. Το κολοσσιαίο άγαλμα αποσυναρμολογήθηκε σε 350 κομμάτια και μεταφέρθηκε στις ΗΠΑ το 1885, όπου συναρμολογήθηκε ξανά.
Τοποθετήθηκε στη συγκεκριμένη νησίδα, από όπου είναι ορατό σε όποιον μπαίνει ή βγαίνει από το λιμάνι της Νέας Υόρκης, ενώ εγκαινιάστηκε στις 28 Οκτωβρίου του 1886.
Το άγαλμα ζυγίζει 228,456 τόνους και το ύψος του, χωρίς τη βάση, είναι 46,5 μέτρα, ενώ με τη βάση είναι 93. Στο εσωτερικό του, 168 σκαλιά επιτρέπουν την άνοδο στο κεφάλι, όπου υπάρχουν 25 παράθυρα, και άλλα 58 στο χέρι, που κρατάει τον πυρσό, ο οποίος το 1986 καλύφθηκε με λεπτά φύλλα χρυσού 24 καρατίων.
Η βάση του φιλοξενεί από το 1972 το Μουσείο Μετανάστευσης, ενώ από το 1986 αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.
