Μία έκρηξη…
Και λίγες εβδομάδες μετά ένας μικρός παράδεισος…
Το νησί Σούρτσεϊ…
Στις 14 Νοεμβρίου του 1963, μία υποθαλάσσια ηφαιστειακή έκρηξη σημειώθηκε στην ισλανδική θάλασσα.
Λίγες μέρες μετά, οι άνδρες ενός ισλανδικού αλιευτικού ένιωσαν ένα παράξενο, νευρικό, σκαμπανέβασμα του καραβιού τους… Αμέσως μετά μία τεράστια στήλη καπνού πετάχτηκε ξαφνικά από την ήρεμη θάλασσα…
Μόλις είχαν γίνει μάρτυρες μίας γέννησης στην άβυσσο του ωκεανού.
Το νησί Σούρτσεϊ γεννιόταν…
Το νησί, που δεν υπήρχε πριν από το 1963, αναδύθηκε από τη θάλασσα και δημιουργήθηκε σε διάστημα λίγων εβδομάδων από μία σειρά εκρήξεων ηφαιστείου, που εκτίναξαν υλικό σε ύψος εκατοντάδων μέτρων.
Αμέτρητοι τόνοι λάβας ξεχύθηκαν από μία σχισμή στον πυθμένα, ανυψώνοντάς τον αργά αλλά σταθερά στο σημείο εκείνο.
Οι ειδικοί που έσπευσαν στο σημείο, είδαν, στις 15 Νοεμβρίου, ένα νέο νησί να ξεπροβάλλει από τη θάλασσα, μέσα σε ένα πραγματικό πανδαιμόνιο καπνών, αστραπών και υπόκωφων κρότων.
Δύο μόλις ημέρες μετά την ανάδυσή του, το νέο νησί είχε ήδη μήκος 500 μέτρων και ύψος 40. Δέκα ημέρες μετά την ανάδυση είχε μήκος 900 μέτρων και πλάτος 650.
Οι κάτοικοι του γειτονικού νησιωτικού συμπλέγματος των Βέστμαν βάφτισαν το νησί “Σέρτσεϊ”, δηλαδή “το νησί του Σούρτουρ”, από το όνομα μίας θεότητας της σκανδιναβικής θεότητας.
Το Νοέμβριο του 1963, γεννήθηκαν τρία νησιά, αλλά μόνο το Σούρτσεϊ «επέζησε», ενώ τα άλλα δύο σαρώθηκαν από τα κύματα του βόρειου Ατλαντικού. Εκείνο σώθηκε καθώς, μια νέα ηφαιστειακή έκρηξη τον Απρίλιο του 1964 και η συνεχής ροή λάβας έως το Μάιο του 1965 διασφάλισαν την ύπαρξή του. Το 1967 πήρε τη σημερινή μορφή του.
