Καμιά φορά αυτό που φοβάσαι είναι εξίσου τρομακτικό με την αναμονή του…
Κάπως έτσι συμβαίνει σε όλη την Ευρώπη αυτές τις γιορτές.
Κάθε μέρα όλοι περιμένουν ένα τρομοκρατικό χτύπημα και οι αρχές κάνουν ότι μπορούν για να το αποτρέψουν.
Και όμως οι εικόνες που βλέπεις από τις μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες είναι σαν να σε ταρακουνούν με δύναμη και να σου φωνάζουν πως το χτύπημα έγινε ήδη.
Σαφώς δεν μπορούμε να συγκρίνουμε το φόβο με την ύπαρξη νεκρών….
Όμως, όσο και αν δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε, η τρομοκρατία έχει πετύχει ένα μεγάλο μέρος του στόχου της. Μας έχει πανικοβάλλει.
Ξαφνικά, οι γιορτές έχουν πάρει ένα σκοτεινό χρώμα.
Σε παραδοσιακούς χριστουγεννιάτικους παράδεισους, όπως θεωρείται χρόνια τώρα το Λονδίνο, είναι απαραίτητο να δοθεί η κρατική εντολή «γιορτάστε» για να μπορέσει ο κόσμος να βγει έξω από τα σπίτια του. Μα και όταν βγει, το παραμικρό μπορεί να τον τρομάξει. Ένας μικροκαβγάς είναι η αρχή του μακελειού σε κάθε ευρωπαϊκό μυαλό τις μέρες αυτές.
Την ίδια ώρα στην Μόσχα οι αρχές λένε στον κόσμο να μείνει στα σπίτια του. Και ο πανικός ξεκινά…
Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης μας κατακλύζουν καθημερινά με εικόνες φόβου.
Στρατός και αστυνομία θαρρείς πως αντικατέστησαν τον Άγιο Βασίλη και ο κόσμος δεν ξέρει πια πώς να υποδεχτεί το νέο χρόνο.
Και πώς να τον υποδεχτείς σε αυτό το κλίμα;
Πώς να επενδύσεις τις ελπίδες σου, όταν αυτές κόβονται καθημερινά από το φόβο;
Μια νέα χρονιά έρχεται σε λίγες μέρες, μα οι πληγές της προηγούμενης είναι πολύ μεγάλες.
Η τρομοκρατία «χτύπησε» τις μόνες μέρες του χρόνου που έχουμε μια μικρή ελπίδα για αλλαγή.
Ο φόβος κατέκλισε τις ψυχές και η Ευρώπη παλεύει να βγει στο δρόμο και να μην κλειστεί στο σπίτι της. Παλεύει να γιορτάσει και αυτό είναι τόσο αποθαρρυντικό…
Να πρέπει να παλέψεις για να γιορτάσεις…
Τελικά, αυτό το τρομοκρατικό χτύπημα έχει ήδη γίνει και έχει πολλά θύματα…
